Me te njejtin mall, me te njejten embelsi, por me zemren e dhuruar diku tjeter, me syte qe i perkasin dikujt tjeter, me te tashmen qe i perket dikujt tjeter, me kujtimet qe te perkasin ty dhe mua.
Asgje s'do jete si me pare dhe as qe e dua kete dhe as qe e do kete.
Endrra e shume neteve vjeshte por qe shiu i rrembyeshem i riktheu ne realitet, ne realitetin tim, ne realitetin tend.
Fjale qe moren shume kuptime, fjale qe nderruan drejtime, fjale qe u thane, fjale qe u gdhenden ne kujtese, fjale qe do ngelen aty, fjale qe s'dua t'i harroj, fjale qe s'besoj do t'i harrosh.
Nuk te them ''Lamtumire'', por do rishihemi ne jete.
Lamtumire: derisa te rigjendemi serish, te shihemi ne sy ne mes te turmes, te dallohemi nga buzeqeshja nga larg dhe te qeshim me kujtimin qe vetem ne e dime.
Dhe te mos harrojme te kujtojme, fundja cdo kujtim i bukur e ka nje vend te bukur ne zemer, ne mendje, ne shpirt!
Besoj!
©Erjola Kola nga ''Unë Buzëqeshja''
