Shkruaje!

Gjithçka që përjeton, shkruaje!
Gjithçka që ndjen, shkruaje!
Gjithçka që të bën të qeshësh, shkruaje!
Gjithçka që të bën të derdhësh lot, shkruaje!
Gjithçka që ke mall, shkruaje!
Gjithçka që kujton, shkruaje!
Gjithçka që të mungon, shkruaje!
Gjithçka që të mundon, shkruaje!

Shkrimi i ndjenjave është terapia më e mirë për të çliruar shpirtin.

Nuk do shkruash një vepër arti, por do shprehësh gjendjen tënde, atë që ndjen ti, ashtu siç e ndjen ti.

Shkruaj gjithçka, pa dorashka, pa frikë, pa komplekse, pa turp.
Shkruaj gjithçka që të vallëzon në mëndje, të corodit kujtimet,
të lëkund të tashmen dhe nuk të lë t'i hapësh dyert së ardhmes.

Shkruaj për veten tënde, jo t'ia tregosh dikujt!
Shkruaj dhe nëse s'do ta shohësh më mblidhe në grusht atë letër
dhe hidhe në kosh.

Bashkë me atë mos harro të hedhësh dhe ato ndjenja që po të turbullojnë!
Provoje ta bësh këtë, do të jetë lehtësim i madh për ty.

Atë që ndjen, atë që mendon, atë që përjeton,
atë që kujton, atë që jeton, atë që do,
atë që nuk pëlqen: - Shkruaje!!!

Shkruaje ndjenjës e së shkuarës, të cliroje shpirtin për të jetuar të tashmën
dhe të hapësh sytë drejt se ardhmes që do të trokasë së shpejti.

Shkruaj dhe buzëqesh me ato që shkruan
dhe qesh kur atë letër e shikon në kosh.


©Erjola Kola (dikur)

Dua të shkruaj...

Me lini te shkruaj sot.
Mendimet kerkojne te marrin jete dhe rrahjet e zemres te flasin fjale.

Dua te shkruaj.
Per boten time dhe personazhet e saj.

Dua te shkruaj.
Per endrrat dhe protagonistet e tyre.

Dua te shkruaj.
Te tregoj boten tuaj me syte e mi.

Dua te shkruaj.
Ndjenjave te heshtura fjalet tu vesh.

Dua te shkruaj.
Te tregoj kete heshtje fjalemadhe qe turp ka, t'i tregoje syrin botes.

Dua te shkruaj.
Per fjalet qe thuhen dhe nuk thuhen.

Dua te shkruaj.
Per qetesine.

Dua te shkruaj.
Per zhurmen.

Dua te shkruaj.
Per ditet qe me aromen e trupit tend i vesh.

Dua te shkruaj.
Per netet ku hena na fryn nder sy, duke i dhene hov ndjenjave tona.

Dua te shkruaj per ty.
Dashuri e dites se Karnavaleve, qe me puthjen tende,
me zhveshe nga levozhgat e frikes ku isha fshehur.

Dua te shkruaj per ne.
Dy yje te humbur,ne qiellin e larget... aq afer dhe aq larg.

Dua te shkruaj.
Per diellin qe rrugicen tone ndricoi.

Dua te shkruaj per ne.

Qe vargjeve te zemrave prehje kemi gjetur.

Dua te shkruaj per dashurine.
Forca qe doren tone drejton dhe zemra me frike mos te kete... qe vargjet e dashurise t'i shkruaje.

Dua te shkruaj per sot.
Diten kur nuk jemi bashke.

Dua te shkruaj per neser.
Diten kur do jemi bashke.

Dua te shkruaj per ne,
yjet e mengjesit,
qe ndizen nga shkendij' e shikimeve tona

Dua te mos rresht se shkruari,
per agimin e veste qe me lahet buzeve si puthja jote.

Dua te shkruaj per endrren,
me flatrat e brishta, me forcen e dashurise ne krahet e realitetit do perjetesohet.

Dua te shkruaj.
Per çdofjale, cdo varg, cdo kenge, cdo melodi... qe me fal.

Dua te shkruaj per ju 

o pikla te shiut t'vjeshtes qe fytyren ma puthni.

Dua te shkruaj,
per ftohtesine e dimrit, qe zeri yt e ngrohu.

Dua te shkruaj,

per lulet e pranveres,qe botes i dhane ngjyra dhe ne na falen buzeqeshje.

Dua te shkruaj.
Per buzeqeshjen tende qe syve te mi shkelqimin iu dhuron.
....dhe te mos resht se shkruari duke buzeqeshur per ty... diell.



© Erjola Kola (Maj 2011)