Sa e çuditshme ta them me zë.
Kam frikë.
E ndjej në çdo qelizë.
E ndjej në çdo frymëmarrje.
Dhe pastaj kam frikë nga frika.
Marrë frymë thellë.
I mbyll sytë.
Hesht.
Frika dridhet brenda meje.
A thua të ketë dhe frika frikë?
Ndjej në ajër tingujt e një muzike të largët.
E shijoj me të gjitha shqisat.
E nuk resht së shkruari për frikën e frikës.
Marrë frymë thellë.
I hap sytë.
Në pasqyrën e vogël të tualetit shikoj veten.
I buzëqesh asaj.
I buzëqesh dhe frikës.
Më thanë t'i shkruaj frikës.
Më thanë të mos i trembem asaj.
Më thanë të jem më e fortë se frika.
E unë prapë ndjej frikë.
Por, nuk ka gjë ajo do të shkojë.
Do të niset të largohet kur ta ndjejë që tek unë nuk gjen vend.
Nuk ka vend për frikën e frikshme në buzëqeshjen time.
Frika do të shkojë e unë do të ndjehem mirë.
Ashtu si gjithmonë.
Ashtu si përherë.
Fundja unë nuk e kam frikë frikën.
Ajo duhet të më ketë frikë mua.
Unë di ta mposht atë.
Unë nuk jam vetëm.
Ajo është.
Unë di të shkëlqejë si dielli pas stuhisë.
Frika nuk e di ç'është dielli.
Unë di të kërcejë në shi.
Frika nuk mundet të dalë jashtë shpirtrave të trembur.
Duke i zgjatur duart drejt qiellit e lë të shkojë.
Më vjen keq, por tek unë nuk do të gjesh strehë.
Edhe pse jashtë është ftohtë.
Tek unë nuk do të strukesh.
Shko frikë shko.
Vegjeto, nëpër botë.
Ec si një shpirt i braktisur.
E mos harro ti nuk je më e fortë se buzëqeshja.
Ta dish që në këtë garë je gjithmonë e mundur.
Ta dish.
Unë nuk kam frikë. :)
Dhe pastaj kam frikë nga frika.
Marrë frymë thellë.
I mbyll sytë.
Hesht.
Frika dridhet brenda meje.
A thua të ketë dhe frika frikë?
Ndjej në ajër tingujt e një muzike të largët.
E shijoj me të gjitha shqisat.
E nuk resht së shkruari për frikën e frikës.
Marrë frymë thellë.
I hap sytë.
Në pasqyrën e vogël të tualetit shikoj veten.
I buzëqesh asaj.
I buzëqesh dhe frikës.
Më thanë t'i shkruaj frikës.
Më thanë të mos i trembem asaj.
Më thanë të jem më e fortë se frika.
E unë prapë ndjej frikë.
Por, nuk ka gjë ajo do të shkojë.
Do të niset të largohet kur ta ndjejë që tek unë nuk gjen vend.
Nuk ka vend për frikën e frikshme në buzëqeshjen time.
Frika do të shkojë e unë do të ndjehem mirë.
Ashtu si gjithmonë.
Ashtu si përherë.
Fundja unë nuk e kam frikë frikën.
Ajo duhet të më ketë frikë mua.
Unë di ta mposht atë.
Unë nuk jam vetëm.
Ajo është.
Unë di të shkëlqejë si dielli pas stuhisë.
Frika nuk e di ç'është dielli.
Unë di të kërcejë në shi.
Frika nuk mundet të dalë jashtë shpirtrave të trembur.
Duke i zgjatur duart drejt qiellit e lë të shkojë.
Më vjen keq, por tek unë nuk do të gjesh strehë.
Edhe pse jashtë është ftohtë.
Tek unë nuk do të strukesh.
Shko frikë shko.
Vegjeto, nëpër botë.
Ec si një shpirt i braktisur.
E mos harro ti nuk je më e fortë se buzëqeshja.
Ta dish që në këtë garë je gjithmonë e mundur.
Ta dish.
Unë nuk kam frikë. :)
© Erjola Kola (fundtetori 2014)
