Ёndërr.

Më pluhur buzëqeshjesh, mëzitjen buzëve ta largoja...

S'do doja asgjë më shumë, sesa ëmbëlsia fytyrën tënde ta mbulonte.

Rrahja e zemrës tënde jetë ditës sime t'i jepte.

Tingujt e zërit tënd plot dashuri

rrugicave të dritës të më shoqëronin.

Buzëqesh për mua!

Tregomë shpirtin ëndërrimtar, në një buzëqeshje.

Tregomë ëndrrën në dy fjalë.

Tregomë realitetin në një frymëmarrje.

Tregomë rrugën në një përplasje sysh.

Shkëlqimin e syve, dua të kundroj.

Fjalët e zemrës tënde lehtë në vesh të m’i pëshpërisësh.

Melodi shpirti le të bëhen.

Ëndrrën në dorë fort ta shtrëngoje.

Fjalë shpirti t'i mërmërisje.

Përqafime dashurie t'i dhuroje.

Me notat e këngës se zemrës... forcën t'i jepje.

Krahët t'i hapte.

Fluturimin drejt qiejve të merrte.

Drejt jetës të udhëtonte.

Në realitet pushim të gjente... e aty të ndalonte.

Të jetonte!

©Erjola Kola