Përshëndetje...!

Ti je?
Unë jam..!
Ndryshe?
E dallon? ... Po ke te drejte... Jam ndryshe tani...!

Flokët?
Jo, nuk janë flokët, e as tualeti i lehtë që kam vënë...!
Këto janë fasada për të fshehur shpirtin, zemrën. frikën...!
Çfarë kam ndryshuar...?
Gjithçka...
Është bërë një rekonstruksion tërësor që nga çdo qelize, e deri në çdo mendim...!
Doja...?
Jo nuk doja... isha e detyruar të hiqja mendimet e një vajze adoleshente që nuk njeh vuajtje, dhimbje, hall, lot e probleme dhe të vishja për njëfarë kohe petkun e tmerrit...!
E bëra... kaloi...!
Por nuk jam më e para...!
Tani jam një e rritur, e fortë,e pafrikë, me trimëri, guxim dhe dashuri për çdo grimcë jete që më dhurohet...!

Tani kam arsye të buzëqesh...!

E sheh jam ringritur!
U rrëzova?
Po u rrëzova, u vrava, i gjakosa gjunjtë dhe shpirtin... i plasa sytë në lot dhe buzën e nxiva në dhimbje...!
Kisha frikë?
...Shume frikë ...kisha tmerr... se nuk do e gjeja më dritën në tunelin e shpresës.
Besim?
Shume pak patën besim tek unë ....shumë pak menduan që do t'ia dal... shumë pak besuan që do ringrihesha...!
Fundin?
''Ground Zero''...po e arrita.... dhe kalova me muaj të tërë, gërvishjesh e mundimesh për të parë një shpresë, për të parë në sytë e atyre që më shoqëronin çdo ditë ...atë fijen e hollë, rrezen e artë të shpresës dhe optimizmit...!
U ndezen dritat e buzëqeshjes... Shpëtova!!!
U ringrita mrekullisht nga Ground Zero!!!!
Vazhdoj të eci me kokë larte rrugës sime, të ndërtuar me kaq mundim e dashuri...!
Unë jam këtu...!
Jo siç isha... Ndryshe! ((^_^))

© Erjola Kola

Piktura nga: Aulona Goxhaj ©